Na funkcjonowanie tarczycy wpływa TSH. U osób dorosłych niski poziom TSH może powodować łamliwe paznokcie, szorstkie włosy, bladą skórę i opuchnięte oczy. Może również powodować podwyższony poziom cholesterolu, zaparcia i zaburzenia miesiączkowania. Diagnoza jest jednak trudniejsza niż u dzieci. Nie można jej zdiagnozować poprzez badanie poziomu TSH, dlatego należy zwrócić uwagę na objawy.
Objawy
Gdy u osoby dorosłej występują objawy niedoboru TSH, pierwszym krokiem powinno być wstępne badanie krwi. Poziom hormonów tarczycy jest ściśle monitorowany przez badania krwi, które mogą być powtarzane co jakiś czas. W razie potrzeby dostosowywana jest dawka syntetycznych hormonów. Zazwyczaj osoba zaczyna od niskiej dawki i stopniowo zwiększa ją do maksymalnego poziomu utrzymania. Osoba z ciężką niedoczynnością tarczycy może rozpocząć od niskiej dawki i stopniowo ją zwiększać.
Jeśli TSH jest poniżej czterech miligramów na decylitr, może mieć wtórną niedoczynność tarczycy, stan, który powoduje, że tarczyca jest niedoczynna lub nadczynna. Jeśli TSH wynosi od 4,5 do 10 miligramów na decylitr, stan ten to łagodna niedoczynność tarczycy. W tym przypadku leczenie jest opóźnione do czasu wykrycia mało aktywnej tarczycy. U wielu osób z wysokim poziomem TSH, niedoczynność tarczycy nie prowadzi do jawnych objawów. Jednak wysoki poziom T4 często prowadzi do anemii i innych problemów zdrowotnych.
Leczenie
Dawka syntetycznego hormonu w leczeniu niedoboru TSH u osób dorosłych jest okresowo dostosowywana w miarę potrzeb, aby zapewnić odpowiedni poziom. Dawkowanie u większości dorosłych rozpoczyna się zwykle od niskiego poziomu i stopniowo zwiększa, aż poziom TSH wróci do normy. Jeśli objawy utrzymują się, lekarz może zwiększyć dawkę i powtórzyć badanie krwi. Lekarz będzie monitorował poziom hormonów tarczycy, powtarzając badania krwi co cztery do sześciu tygodni.
Celem leczenia tarczycy jest utrzymanie poziomu TSH w zakresie referencyjnym przy jednoczesnej poprawie objawów. Poziom TSH może być dostosowany w zależności od wieku pacjenta, a także mogą być brane pod uwagę choroby współistniejące, takie jak autoimmunologiczne zapalenie tarczycy typu Hashimoto. Jednak wielu pacjentów z subkliniczną niedoczynnością tarczycy ostatecznie przejdzie do jawnej niedoczynności tarczycy, jeśli mają dodatnie przeciwciała tarczycowe. W takich przypadkach lewotyroksyna jest przepisywana, aby pomóc ustabilizować poziom TSH.
Przyczyny
Choć rzadko, niedobór TSH może prowadzić do szeregu problemów zdrowotnych, w tym niedoczynności tarczycy i wielu innych schorzeń. W większości przypadków problemom z tarczycą towarzyszą inne niedobory hormonów, w tym niewydolność podwzgórza. W niektórych przypadkach poziom TSH pozostaje niski nawet po zaprzestaniu terapii T4. Jeśli jednak problem zostanie wcześnie rozpoznany, najlepsze leczenie będzie polegało na doustnej suplementacji T4 w najmniejszej dawce wymaganej do przywrócenia stężenia TSH w surowicy do średniego zakresu.
U noworodków lekarz powinien zbadać stężenie T4 i TSH w surowicy i porównać je z wartościami normatywnymi odpowiednimi dla danego wieku. U niemowląt wartości TSH powinny wynosić od 1,7 do 9 miligramów na litr. U niemowląt z historią choroby tarczycy u matki, druga próbka powinna być pobrana w wieku około dwóch tygodni. Jeśli stężenie T4 i TSH pozostaje podwyższone w wieku sześciu tygodni, niemowlę powinno otrzymać terapię zastępczą hormonami tarczycy.
Diagnoza
Istnieje kilka objawów związanych z niedoborem TSH, które mogą być subtelne lub bardziej nasilone niż niedoczynność tarczycy. Niektóre z nich to łamliwe paznokcie i szorstkie włosy, a także podwyższony poziom cholesterolu i zaparcia. Niedobór hormonu tyreotropowego (TSH) jest trudniejszy do zdiagnozowania niż pierwotna niedoczynność tarczycy. Jednak objawy takie jak zmęczenie, przyrost masy ciała i zaparcia mogą być oznaką niedoboru TSH.
Pacjenci z centralną niedoczynnością tarczycy często mają zarówno nadmiar, jak i niedobór TSH. Główne przyczyny centralnej niedoczynności tarczycy to guz przysadki i wady anatomiczne. Izolowany niedobór TSH jest chorobą genetyczną ze zmiennym wzorcem wydzielania TSH. Choroba ta może być nabyta lub wrodzona.
Wymiana hormonów tarczycy u pacjentów z niedoborem TSH stanowi większe wyzwanie niż w przypadku prawidłowo funkcjonującej tarczycy. Ponieważ stężenie TSH nie odpowiada stężeniu wolnej tyroksyny, lekarze muszą korzystać z kombinacji danych klinicznych i biochemicznych, aby określić najbardziej odpowiedni przebieg leczenia. Sporadycznie u pacjentów może wystąpić choroba przysadki mózgowej, która może wpływać na wymianę lewotyroksyny.
Podobne tematy