Optymalne stężenie witaminy D w surowicy dla kości i ogólnego zdrowia nie zostało jeszcze ustalone. Jednak większość ludzi spożywa wystarczającą ilość witaminy D, gdy jej stężenie we krwi wynosi około 20 nanogramów na mililitr (IU/L).
Przedstawiamy materiał opracowany na zlecenie rtgstomatologia.pl
Optymalne stężenia 25(OH)D w surowicy dla zdrowia kości i zdrowia ogólnego nie zostały ustalone
Pomimo dostępności wielu badań dotyczących wpływu witaminy D na zdrowie kości, nie określono optymalnych stężeń w surowicy. Według Światowej Organizacji Zdrowia odpowiednie stężenie witaminy D jest ważne dla zdrowia kości. Obecnie górna granica dla witaminy D wynosi 80 nmol/L. Granica ta jest zwykle zgodna z zalecanym spożyciem w diecie.
Chociaż nie istnieją ostateczne dowody na związek między optymalnym stężeniem witaminy D w surowicy a ryzykiem raka gruczołu krokowego, w kilku badaniach wykazano korelację. Na przykład w jednej metaanalizie 21 badań, do których włączono 4 733 mężczyzn i 13 870 zdrowych osób z grupy kontrolnej, badacze stwierdzili 12% zmniejszenie ryzyka zachorowania na raka gruczołu krokowego u tych mężczyzn, u których stężenie 25(OH)D było wyższe niż w grupie kontrolnej. To zmniejszenie ryzyka było najbardziej widoczne w agresywnych nowotworach prostaty.
Niemniej jednak Endocrine Society i inne organizacje zdrowotne zalecają suplementację, jeśli stężenie 25-hydroksywitaminy D (25-OH-D) w surowicy jest mniejsze niż 75 nmol/L (30 ng/mL). W zależności od wieku i rasy, dorośli mogą potrzebować nawet 37,5 mcg (1,500 IU) dziennie. Rząd Wielkiej Brytanii zaleca 10 mcg (400 IU) dziennie dla obywateli w wieku czterech lat i starszych.
Mleko ludzkie dostarcza od 10 do 80 IU na litr (L)
Witamina D jest ważnym składnikiem odżywczym dla niemowląt, a karmienie piersią może zapewnić jej wystarczające źródło. Mleko ludzkie zawiera od 0,2 do 1,5 g witaminy D na porcję. Niemowlęta zazwyczaj spożywają 0,75 litra mleka dziennie, a średnia ilość zawiera od ośmiu do sześćdziesięciu IU witaminy D. Amerykańska Akademia Pediatrii zaleca, aby niemowlęta otrzymywały 400 IU witaminy D dziennie, podczas gdy niemowlęta karmione piersią potrzebują do osiemdziesięciu IU dziennie.
Optymalna ilość witaminy D w diecie wynosi od dziesięciu do osiemdziesięciu IU na litr. Wykazano, że mleko jest korzystne w profilaktyce i leczeniu nadciśnienia tętniczego. Zwiększenie statusu witaminy D zostało również powiązane ze zmniejszeniem ryzyka rozwoju COVID-19. Jednakże badania nie udowodniły jeszcze, że witamina D jest korzystna w zapobieganiu wysokiemu ciśnieniu krwi.
Żywność wzbogacana jest dobrym źródłem witaminy D
Trudno jest uzyskać wystarczającą ilość witaminy D ze słońca, ale jednym z łatwych sposobów na zwiększenie jej spożycia jest spożywanie żywności, która została w nią wzbogacona. Wzmocnione mleko, ser, jaja i chleb to niektóre przykłady żywności, która została wzmocniona. Dodawanie witaminy D do paszy dla zwierząt może zapobiec jej niedoborom w mięsie i jajach, które spożywamy. Ponadto, musimy być świadomi wartości odżywczej witaminy D w naszej diecie.
Dietetyczne źródła witaminy D to w dużej mierze żywność fortyfikowana. Większość mleka i zbóż jest fortyfikowana w witaminę D, a większość napojów roślinnych jest fortyfikowana. Są jednak pewne wyjątki, takie jak sok pomarańczowy, jogurt i ser. Ważne jest, aby pamiętać, że niektórzy ludzie mogą potrzebować dodatkowej witaminy D w diecie, zwłaszcza ci, którzy mają ciemną skórę lub choroby wątroby. W tych przypadkach należy rozważyć przyjmowanie suplementu witaminy D.
RDA nie są standaryzowane
Zalecane dawki żywieniowe dla witaminy D nie są standaryzowane, jak wynika z badania opublikowanego w Nutrients przez biostatystów Johna Paula Ekwaru i Paula Veugelersa. Twierdzą oni, że formuła instytutu dla RDA witaminy D jest oparta na wadliwych dowodach naukowych i przecenia rolę witaminy D w zdrowiu. Institute of Medicine, organizacja z siedzibą w USA, oblicza RDA zarówno dla Amerykanów, jak i Kanadyjczyków.
Raport IOM zauważa, że RDA dla witaminy D opiera się na założeniu, że większość ludzi otrzymuje minimalną ekspozycję na słońce. Chociaż raport IOM nie odniósł się konkretnie do tego, ile światła słonecznego powinny otrzymywać poszczególne osoby, wiele osób osiąga odpowiednie poziomy witaminy D poprzez ekspozycję na światło słoneczne. Jednak ekspozycja na promieniowanie ultrafioletowe może się znacznie różnić w zależności od pory roku, pory dnia, zachmurzenia i smogu, pigmentacji skóry i stosowania filtrów przeciwsłonecznych.
Podobne tematy